Whale Watching in Hermanus

Vandaag vertrokken we naar Hermanus. Deze plek staat bekend om zijn walvissen en daar gingen wij naar kijken met de boot. Na de introductie en promotie van de DVD die we na afloop konden komen, demonstreerde de Nederlandse Hannie (spreek uit Honey) hoe je het optionele zwemvest goed vastmaakte en kon de race om de beste plaatsen op het dek te bemachtigen van start. De echte zeemannen konden kiezen voor een plek voor op het dek (4 stoeltjes en daarachter een 2e ring), passagiers die niet zulke zeebenen hebben konden achter de schipper in de hut plaatsnemen en zij die meemoesten van hun man/vrouw/volwassen kind en niets om varen geven of altijd zeeziek worden konden plaatsnemen op de onderste verdieping van de boot.

Nadat het startshot gelost was, renden wij naar de plaatsen op het dek, wij wilden die whales immers goed zien. Natuurlijk hadden de sneaky Duitsers 3 stoelen bezet. Galant stond Ramon 1 stoel af aan Ingrid en nam zelf plaats op de 2e ring achter haar. Ingrid had een geweldige plaats. Sommige stellen hadden punten laten liggen in de voorbereiding. 1 Nederlandse man had weliswaar een plaats op de 2e ring bemachtigd, maar hij zat schuin en had een korte broek en slippers aan. Na een kwartier kreeg hij het koud en werd ie misselijk. Nog een kwartier later verliet hij het dek. 1 man down! Na een half uur varen hadden we nog niet meer gezien dan water, golven en zeemeeuwen en werden we wat ongerust. Als afleidingsmaneuvre stuurde de schipper nog aan op een vissersbootje en vroeg hen ons de vangst de laten zien... leuk hoor, maar wij willen whales! Na een uur waren er whales in sight! Het begon met een zwarte vin boven water. Gejuich barstte los op de boot en de moter ging uit zodat we langzaam dichterbij konden komen. Onze zeebenen werden op de proef gesteld want de boot schommelde nu nog erger. Daarbij concentreer je je op de walvis ipv op het brede uitzicht. Onze inspanning werd beloond, we hebben zo'n 5 walvissen gezien op 5 meter afstand van de boot. Met recht weer een hoogtepunt van onze reis. Na een kwartier verloor Ingrid's maag het echter van de zee. Ingrid going down, van het dek naar binnen. Ramon volgde haar en bukte net op tijd voor de maaginhoud van een andere toerist. Ingrid werd binnen neergezet met een spuugzakje en een drankje, #kudostothecrew. Ramon zorgde voor Ingrid en bleef naar buiten kijken waar de walvissen om de boot bleven zwemmen, mooi hoor, maar Ingrid wilde alleen maar naar de kant. Na een boottocht van 2,5 uur zetten we weer voet aan wal. Thuisgekomen lekker in bad om op te warmen en de peperkoeken uit Nederland als krachtvoedsel ingezet. Toen we weer stabiel waren naar een lokale Italiaan voor het avondeten. Tijdens de spaghetti kreeg Ingrid weer wat kleur in haar gezicht. Nu begint het weer wat te deinen, dus de laptop gaat zo dicht. Morgen gaan we naar Oudtshoorn. Eerst 350 km rijden, onze langste afstand tot nu toe, en dan naar de Struisvogelfarm!

Whale Watching in Hermanus