Out of Africa, nu in Swaziland

Vanmorgen verlieten we St. Lucia om 9 uur om naar onze volgende stemming Swaziland te rijden. Dit is een officieel ander land dan Zuid Afrika en we zullen vandaag dan ook over de grens gaan en maar liefst 4 nieuwe stempels krijgen in ons paspoort. Ook de Swaziaanse (?) ambtenaren kunnen er wat van.

's Ochtends stelden we de TomTom en volgens TT zouden we 5 uur doen over 350 kilometer. Positief als we zijn ingesteld en door de goede wegen die we tot nu toe gedacht hebben, dachten wij hier wel op te kunnen inlopen. Totaan de grens van Swaziland, konden we met een gemiddelde snelheid van 100-120 km per uur goed doorrijden. De wegen zijn hier goed, al is er geen wegafscheiding tussen de 2 banen waarop in tegengestelde richting wordt gereden. Ook is er geen vangrails, maar wie heeft beide zaken nu nodig als ie gewoon goed op de weg blijft rijden?

Vlak voordat we bij de grens kwamen, passeerden we veel wegwijsbordjes van game en safari lodges. Conclusie: er zou hier wel eens veel game kunnen zitten. Naarmate we dichter bij de grans kwamen, verschenen er bordjes waarop we gewaarschuwd werden voor leeuwen, olifanten, koeien en zelfs walvissen (?). Wij kregen weer hoop op leeuwen!
En toen ineens hapte Ingrid weer naar lucht en riep STOP GIRAFFE! En daar stond ie, een giraffe! Ramon vol in de rem, gelukkig niemand achter ons en hup in zijn achteruit. De giraffe gunde ons nog heel even de tijd om de camera uit de tas op te diepen, aan te zetten, in te zoemen, handmatig het raampje open te draaien (wat is dat toch K** geen elektrische ramen bij het spotten van wild) en toen hadden we 'm op de kiek. EUFORIE! We overwogen even om Jambo safari club te bellen dat ze onze laatste dagen in een safari lodge in het kruger konden cancellen, wij zijn goed in 'wild in het wild' spotten en met die laatste paar beesten zou het ons ook wel lukken ;-)!

De bordjes die waarschuwen voor wild zijn hier trouwens echt. In Nederland zie je de bordjes ook wel eens staan, maar kom je vervolgens geen kip tegen. Vandaag reden we langs tientallen waarschuwingsborden voor koeien en hebben we regelmatig moeten remmen voor een overstekende koe. Het gras in de berm van een weg is blijkbaar de lekkerste.

Toen de grens overgang. Tot nu toe zijn alle Afrikanen heel aardig, spraakzaam en behulpzaam.... maar dan die douanes, serieuze business hoor. We reden naar het checkpoint en daar werden we gemaand te parkeren. Wij braaf parkeren en binnen maar eens polshoogte gaan nemen. Ingrid stapte af op 1 van de 3 balies en zegt 'ik heb geen idee waar ik moet zijn of wat ik moet doen, maar we willen graag naar Swaziland'. Zwijgzaam pakt de ambtenaar in functie een papiertje en begint wat in de vullen. De enige woorden die ze zegt zijn ' pasport, license plate' en dan krijgen we een papiertje in de hand gedrukt. Enigsinds verdwaasd willen we naar buiten lopen, maar dan zegt een onbekende dame dat we nog naar het 2e loket verdop moeten (natuurlijk?). Bij het volgende loket krijgen we stempels in ons paspoort (altijd welkom!).

Dan terug naar buiten en door de poort. Achterbak open, rijbewijs laten controleren en dan mogen we door! Door naar de volgende douane dat is... Later begrijpen we dat we nu officieel zuid Afrika verlaten hebben en we gaan nu door naar rondje 2: toegang tot Swaziland. Een aantal meter verder parkeren we de auto en herhalen we het ritueel. In een onduidelijk rommelig hok zitten 4 ambtenaren naast elkaar. 1 begint te roepen, wenken en met zijn sleutels te zwaaien (?), wij gaan er maar op af. Deze beambte is vriendelijk, maakt een paar grapjes over Ingrid's voornamen, maar klaar zijn we nog niet. Nu moeten we nog een road fee (?) betalen van 5 euro. Met 4 papiertjes, 4 stempels in de paspoorten mogen wij nu Swaziland in.

Wanneer we doorrijden komen we op een zandweg. Even vreest Ramon dat we de komende 220 kilometer af moeten leggen op een zandweg, maar er komt weer snelweg. De snelweg ziet er eigenlijk verdomd goed uit! Met middenberm, vangrails en straatverlichting. Swaziland lijkt wel wat rijker te zijn dan Zuid Afrika (of vindt infrastructuur wat belangrijker). Het landschap is ook aan het veranderen. Het ziet er nu uit zoals we Afrika hadden voorgesteld, dor, rood, Afrikaanse boompjes. Langs de weg zien we een soort van bijenkorfhuisjes met een rieten dak. Dit riet is om de huisjes koel te houden, vandaag is het maar liefst 37 graden... en wij zitten in de auto met de airco op standje 4.

Rond het middaguur is het tijd voor lunch en wanneer we een chique bord zien van een lodge met restaurant slaan we af. Ingrid loopt naar binnen en vraagt of we hier een snelle lunch kunnen krijgen, geen probleem mevrouw, loop gerust door naar het (lege) restaurant. Ingrid voorop (honger!) het restaurant in. Een vriendelijke ober komt ons tegemoet, maar Ingrid kijkt naar het terras en zegt 'giraffe!!' en loopt er op af. Zwakjes hoort ze nog de ober zeggen 'would you like to sit outside miss?', nou dat willen we zeker! Later zal blijken dat dit deze giraffen hier gewoon gehouden worden bij de lodge voor toeristen, maar gaaf is het wel. Daar zitten we dan, in Swaziland waar onze telefoons het niet meer doen, ze geen internet hebben maar wel lunch op het terras bij 37 graden met uitkijk op giraffen.

Na de lunch rijden we verder, het landschap blijft veranderen. Van dor en vlak rijden we nu door groen en bergen. De vermoeidheid slaat toe en we willen er alleen maar zijn, uit die auto en genieten van de zon. Om 3 uur komen we aan bij ons 'resort'. We checken in en krijgen de sleutel van een heel leuk rieten chalet, echt Afrikaans.

We blijven hier maar 1 nachtje en zullen morgenochtend doorrijden naar Hazeview. op deze plek zullen we 2 dagen blijven en de Panorama route rijden. Nu even lekker aanhet zwembad liggen, genieten van het uitzicht en opladen voor morgen weer 275 km rijden.  

Out of Africa, nu in Swaziland